Wereldlichtjesdag
Elk jaar op de tweede zondag van december vindt Wereldlichtjesdag plaats. Het is een dag waarop we stil staan bij kinderen die we verloren hebben, een moment om wereldwijd gezamenlijk een kaarsje te branden. Voor mij als afscheidsfotograaf raakt deze dag een diepe snaar. Het herinnert me eraan hoe waardevol het is om stil te staan bij verlies en herinneringen te koesteren.
Wereldlichtjesdag symboliseert hoe herinneringen kunnen blijven schijnen, zelfs in de donkerste periodes van ons leven. Het kaarslicht dat overal ter wereld brandt, verbindt ons, zelfs als we ons in ons verdriet soms alleen voelen. Het is een krachtig gebaar van hoop en liefde dat laat zien dat geen enkel verlies vergeten wordt.
Tijdens ceremonies en bijeenkomsten komen mensen samen om verhalen te delen, foto’s te bekijken en elkaars pijn te erkennen. Deze verbondenheid is een van de meest troostrijke aspecten van rouw: het gevoel dat we niet alleen staan.
Als afscheidsfotograaf zie ik hoe waardevol tastbare herinneringen zijn. Foto’s van de momenten die we samen hebben gedeeld, van een afscheid dat met liefde is vormgegeven, helpen ons de leegte iets minder groot te maken. Het zijn geen foto’s van verdriet, maar van liefde, verbinding en de unieke verhalen van de mensen die we missen.
Mijn werk is meer dan alleen het vastleggen van beelden; het is het vastleggen van emoties en het bewaren van herinneringen die anders misschien zouden vervagen. Het herinnert mij eraan dat we ook in ons verdriet schoonheid en kracht kunnen vinden.
![]()
Herinneringen als troost
Net zoals Wereldlichtjesdag een moment van reflectie biedt, geloof ik dat mijn foto’s dezelfde rol kunnen vervullen. Ze worden een anker in de zee van emoties die verlies met zich meebrengt. Het is mijn missie om families iets blijvends te geven, een tastbare herinnering aan de momenten waarop liefde centraal stond, zelfs tijdens het afscheid.
De dood hoort bij het leven, hoe pijnlijk dat ook is. Wereldlichtjesdag herinnert ons eraan dat we moeten koesteren wat was, terwijl we ruimte maken voor wat nog kan komen. Dat is ook waarom ik mijn werk als afscheidsfotograaf met zoveel passie en zorg doe. Het leven is te kort om herinneringen niet te eren en te vieren, hoe moeilijk dat soms ook kan zijn.
Op Wereldlichtjesdag steek ik niet alleen een kaarsje aan voor degenen die ik zelf heb verloren, maar ook voor de families die ik heb mogen begeleiden. Het is een eer om een kleine rol te spelen in het bewaren van hun verhalen, in het vangen van een sprankje licht in een donkere tijd.
Sta jij ook even stil bij Wereldlichtjesdag? Deel je gedachten, een foto, of brand een kaarsje. Samen zorgen we ervoor dat herinneringen blijven leven.